Kilometers zout en op naar Chili!

Zoals we in ons vorig verhaal al aangaven waren we in Sucre aangekomen. We kwamen er al gauw achter dat er in het centrum van Sucre een café/restaurant gevestigd is met een Nederlandse eigenaar, die BITTERBALLEN verkoopt!! Dus op zaterdagavond tijdens HappyHour zaten wij daar aan de bar te genieten van pilsjes, mojito´s en uiteraard; bitterballen!

Zondagochtend zijn we met de bus naar een markt gegaan, in een plaatsje zo´n 1 1/2 uur van Sucre. Tijdens de lunch hebben we een ander Nederlands stel leren kennen. Dit was zo gezellig dat we bijna onze bus terug hadden gemist.. ´s Avonds lieten ze in een ander café in Sucre een documentaire zien over een jongen van 14 die al vanaf zijn 10e in de mijnen in Potosi werkte. Zijn vader was overleden toen hij 2 jaar oud was en nu was hij de kostwinner van het gezin. Onze volgende bestemming zou Potosi worden, om daar een bezoekje aan de mijnen te brengen. Deze documentaire was daarom voor ons een goede voorbereiding op de harde waarheid die zich in Potosi afspeelt. Na de film nog een leuk avondje gehad met het Nederlands stel dat we ´s ochtends hadden leren kennen.

De volgende dag kwamen we na 3 uurtjes bussen in Potosi aan. We leerden daar nog een andere Nederlandse Bart kennen waarmee we Potosi hebben verkend. Zoals jullie misschien wel merken komen we veel Nederlanders in Bolivia tegen! Misschien omdat dit het goedkoopste land van Zuid Amerika is?;) De dag na onze aankomst in Potosi zijn we de mijnen in gegaan. Eerst nog een bandana gekocht, om onszelf te beschermen tegen de ongezonde conditie in de mijnen.
Vervolgens zijn we naar een zilverfabriek geweest, waar de rotzooi van het zilver                                

wordt gescheiden.
Na dit proces te hebben bekeken zijn we naar de ´minersmarket´ geweest.
We hadden het van tevoren al gehoord, maar je kunt hier gewoon dynamiet op straat kopen voor enkele euro´s! Ook kwam de gids met een flesje van 96% alcohol aan. De mijnwerkers drinken dit soms om het zware werk beter te kunnen verdagen.. Wij moesten er ook aan geloven, maar gezien het een gewoonte is om een deel van de alcohol op de grond te gooien kwamen we er met een klein slokje goed vanaf.

We hadden van tevoren al van andere reizigers gehoord dat de tour in de mijnen erg zwaar was en dat er altijd wel iemand is die het niet trekt en afhaakt. Als je claustrofobie of astma hebt hoef je er al niet  aan te beginnen. We zijn ruim 2 uur in de mijn geweest, tot level 4 waar het 35 graden is en voor ons al flink zweten, laat staan voor de mijnwerkers die daar lichamelijk erg zwaar werk verrichten. Op sommige stukken was de doorgang ongeveer 1/2 meter en moesten we kruipend verder. Sommige mijnwerkers moeten eerst 2 uur lopen en kruipen voor ze op  hun werkplaats aankomen! De gids heeft zelf 7 jaar in de mijnen gewerkt en stelde ons aan verschillende mijnwerkers voor. Indrukwekkend om ze te zien werken, wetend dat ze dit soms 24 uur achter elkaar doen! De gids haalde opeens ergens enkele brokjes met 60% zilver vandaan. Fiona had het geluk dat ze het enige meisje van de groep was en kreeg een 3 keer grotere brok dan de jongens. Mooi souvenir!

Na Potosi zijn we naar Uyuni gegaan, voor de bekende zoutvlakten! We kunnen er niets anders van dan dat dit een van de mooiste tourtjes is geweest tot nu toe, misschien zelfs wel de mooiste! Prachtige landschappen in combinatie met een gezellig groepje! Net voordat we de zoutvlakten van 12000 m2 op gingen kwam de regen met bakken uit de lucht vallen. Even balen, maar eenmaal op de zoutvlakten bleek de regen een magisch effect te hebben, het was één grote spiegel geworden waarbij de inmiddels heldere lucht mooi op de zoutvlakten weerspiegelde! Samen met de groep zijn we creatief bezig geweest met het maken van foto´s.

Op dag 2 en 3 van deze tour bezochten we met de jeep sprookjesachtige meren met mooie kleuren en vele flamingo´s, omringd door bergen en vulkanen.

Op dag 3 stonden we om 04:15 uur op om naar de geisers te gaan; gaten in de grond waar stoom of water uit spuit, dit gaat gepaard met een ei achtig luchtje.. Vervolgens de zonsopgang bekeken vanuit een plaatsje met natuurlijke hotsprings, om daarna aan het ontbijt te kunnen beginnen. Dezelfde dag nog kwamen we aan in San Pedro de Atacama, in Chili! De Atacama desert is de droogste woestijn ter wereld, en dit plaatsje staat bekend om de heldere sterrenhemel. Er zijn dan ook verschillende sterrenobservatiestations gevestigd. Onze eerste avond in Chili hebben we dan ook sterren bekeken terwijl we uitleg kregen van een deskundige met een goed gevoel voor humor! We hebben onder andere de Milky Way, Orion, enkele planeten en sterrenbeelden bekeken.

Op onze 2e dag in Chili zijn we gaan sandboarden en na wat uitleg van de gids (¨Just go!¨) sjeesden we de berg af. Het was wel regelmatig wat zandhappen, maar leuk was het zeker! Na ongeveer 5 keer in het losse zand omhoog klauteren met het sandboard vonden we het mooi geweest en zijn we naar ´Laguna de Cejar´ gegaan om daar vervolgens in rond te drijven. Dit is namelijk een zoutmeer, en echt schoner werden we er niet van.. Bij dit meer hebben we de zonsondergang bekeken samen met de gids en een Duits stel.

Momenteel zijn we in Santiago, na een soepel verlopende busreis van 23 uur. Tijdens deze busreizen bereiden we ons vaak al wat voor op de volgende bestemming door de LonelyPlanet te lezen zodat we weten wat we willen zien en doen! In Santiago blijven we waarschijnlijk 2 nachten om vervolgens verder richting het Zuiden te reizen!

Byebye!