Salto Angel falls en op safari in Los Llanos

Hola!

De tour naar de Salto Angel falls is avontuurlijker geworden dan we van tevoren hadden gedacht..
Maandag 16 Januari ging deze tour van start. De Salto Angel falls zijn alleen bereikbaar met het vliegtuig wat betekende dat we deze maandagochtend met een piepklein 6-persoons vliegtuigje op weg gingen. Deze vliegtuigjes zijn nogal gevoelig voor alles wat er in de lucht gebeurd, maar na redelijk wat geschud zijn we veilig geland. Meteen 3 Nederlanders leren kennen waar we het de rest van de tour gezellig mee gehad hebben.

Na aankomst hebben we met de groep gelunched in de lodge en vervolgens hebben we een stuk gewandeld in de mooie omgeving. Tussendoor nog lekker wat gezwommen en uiteindelijk kwamen we bij een grote waterval uit waar we achter door konden lopen! Dan merk je pas met wat voor een kracht het water naar beneden komt! Het was een grote waterval waarbij je van de ene naar de andere kant kon lopen over de gladde stenen en rotsen achter de waterval.

Op dag 2 sloten 3 Brazilianen en 2 Italianen bij de groep aan, wat de groep voor de Salto Angel falls compleet maakte. Rond 12 uur vertrokken we naar de watervallen, wat een boottocht van ongeveer 4 uur zou worden. De boot waarin we vertrokken was gemaakt van een grote uitgeholde boomstam waar een motor aan toegevoegd was. Al gauw bleek dat de tocht naar de watervallen geen simpele tocht was. Het water was vrij wild en we moesten tegen de stroomversnellingen op varen, waar nogal wat stuurmanskunsten voor nodig waren. Op één stuk moesten we allemaal de boot uit en een stuk te voet afleggen omdat het anders niet mogelijk was tegen de stroomversnellingen op te varen. Regelmatig kwam er een plons water de boot in gevlogen. Onze tassen hadden we van tevoren in plastic zakken gedaan waardoor ze nog redelijk droog bleven op dat moment.. Na een tijdje had de motor problemen, waardoor de bestuurder en de gids besloten de reservemotor te gebruiken. Na wat heen en weer gesjouw met de motoren viel ons op dat de oude motor er weer op zat en dat alleen het handvat vervangen moest worden, en dat de reservemotor niet werkte.. Een geweldige voorbereiding dus! Een paar stroomversnellingen verder hield de motor er compleet mee op. De gids en bestuurder hadden meer aandacht voor wat blikjes bier die ze mee hadden genomen dan voor het maken van de motor, en wij maar wachten. Omdat we redelijk laat vertrokken waren werd het al donker en gaf de gids aan dat we het kamp niet meer gingen halen. De motor kon niet meer gemaakt worden en dus moesten we zonder motor tussen de rotsen van de stroomversnellingen door peddellen, terwijl het al donker werd. De gids en bestuurder leken hun taak niet echt serieus te nemen en de enige die bezig was de boot de goede richting op te sturen was degene die voor op de boot zat met een peddel.  Dit moest natuurlijk een keer mis gaan, maar dat het zo mis zou gaan hadden we niet verwacht. Opeens knalden we met onze boot op een rots, midden in de stroomversnelling. Wij zaten vrij ver voorin de boot en opeens riep de gids dat we uit de boot moesten. Toen we achterom keken zagen we dat de boot in een snel tempo vol water liep.. Binnen een minuut stond iedereen aan de zijkant van de boot, op een gladde rots midden in de stroomversnelling. De boot zat muurvast, er was geen beweging in te krijgen. Ook was er geen touw aanwezig, dus het enige wat we konden doen was ons door de stroomversnelling te laten meenemen en vervolgens naar de kant zwemmen. En maar hopen dat we geen rotsen zouden raken onderweg.. Alle tassen dreven inmiddels overal en nergens, dit geldt ook voor slippers, camera´s etc.. Met de voeten naar voren zijn we naar beneden gegaan en gelukkig is iedereen zonder serieuze verwondingen aan de kant gekomen. Wij hadden geluk dat we onze camera´s goed hadden ingepakt waardoor deze niet beschadigd waren.. Andere hadden minder geluk, sommige camera´s liggen nu op de bodem van de rivier.. De volgende ochtend zagen we hoe onze boot erbij lag:

We hadden geen keus en moesten overnachten op een stukje grond van enkele meters, dus met zijn allen hebben we een kampvuur gemaakt gezien iedereen natte kleren aan had en het ´s nachts erg koud was. De stuurman bleek niet te kunnen zwemmen en heeft de hele nacht op een randje van de boot gelegen. De dag erna zijn we gered door andere boten die passeerden. Niemand had nog zin om naar de watervallen te gaan na deze gebeurtenis en dus zijn we terug gegaan. Gezien het de derde dag was zat onze tour er eigenlijk al op, zonder de hoofdattractie gezien te hebben.. We kregen de optie aangeboden opnieuw te gaan, 2 extra dagen. Hier hebben we even over na moeten denken omdat ons vertrouwen in de gids weg was. Gelukkig gingen er een andere gids, bestuurder en stuurman mee, 2 goede motoren en de dag erna zijn we eindelijk bij de watervallen aangekomen. Onder aan de watervallen hebben we een duik in genomen en ´s nachts in een hangmatje geslapen, aan de voet van de Salto Angel falls. De dag erna weer enkele uurtjes in het bootje gezeten en met het kleine vliegtuigje terug naar Ciudud Bolivar gegaan. We hebben afscheid genomen van de Nederlanders en Brazilianen waar we het ondanks alles erg leuk mee hebben gehad.

Dezelfde dag nog hebben we de nachtbus naar Barinas gepakt en een tour naar Los Llanos geregeld. We hadden gehoord dat je hier erg leuke wildlife safari´s kunt doen, wat ons wel wat leek! Na zo´n 24 uur in verschillende bussen gezeten te hebben zijn we ´s avonds op de Rancho Grande aangekomen, wat het startpunt was voor de dagactiviteiten. Bij de Ranch ligt een meer waar minstens 50 kaaimannen in leefden. De volgende ochtend zijn we begonnen met een boottocht, die bijzonder was door de vele kaaimannen, leguanen, dolfijnen, schildpadden, capibara´s en vele vogelsoorten.

In de middag gingen we op zoek naar anaconda´s en miereneters. Na een uurtje was het al raak en kwamen we bij een anaconda uit van ongeveer 3 meter. Schijnbaar zijn de wat kleinere anaconda´s moeilijker te vangen doordat ze flexibeler zijn dan grotere, maar het is de gidsen toch gelukt. Natuurlijk ook even op de foto met de anaconda! Al komt er een geur van de anaconda af waar je niet echt vrolijk van wordt.. ;)

Vervolgens zijn we weer op de dak van de jeep geklommen om meer wildlife te zien en om van de omgeving te kunnen genieten. Al snel kwamen we een grote kaaiman tegen die niet dichtbij het water lag, wat voor de gidsen de reden was dat ze een poging gingen wagen deze te vangen! Na een kort gevecht is dit gelukt en hebben ze een schoenveter om zijn bek kunnen binden. We hadden geluk die dag, want ook de miereneter kwamen we op het eind van de dag tegen.

Op dag 2 stond paardrijden op het programma, iets wat wij beiden nog nooit zelf hadden gedaan maar het leek ons wel leuk. Voor ons was het even wennen, vooral omdat de paarden vanzelf in galop gingen wanneer het paard wat ervoor liep ging rennen... Dit bezorgde ons de slappe lach maar na een tijdje kregen we onze paardjes meer onder controle en konden we ervan genieten. Het was een mooie tocht, waarbij we onverwachts ook een rivier over moesten steken waardoor we tot onze voeten in het water kwamen.

´s Middags gingen we piranha´s vissen. Dit hebben we in Manaus al een keer gedaan maar dit keer was het totaal anders doordat we tussen prikkeldraad door moesten klimmen en vervolgens in een soort moerasachtig gebied stonden met onze blote voetjes. Fiona vond dit niet echt relax, vooral niet omdat je weet dat er kaaimannen en slangen kunnen zitten, dus heeft ze het maar aan de mannen over gelaten. ´s Avonds stond er gefrituurde piranha op het menu...

De dag erna zat de Los LLanos trip er alweer op en gingen we met de jeep door naar Mérida. Een mooie rit door de bergen, maar ook een weg vol met bochtjes en geslinger. Na ongeveer 8 uur zijn we aangekomen in Mérida, waar we momenteel verblijven. 2 minuten na aankomst kwamen we de 3 Braziliaanse jongens weer tegen die we bij de trip naar de watervallen hebben leren kennen!

In Mérida staan onder andere paragliden, het bezoeken van hot springs en abseilen vanaf watervallen op het programma. Dus wij vermaken ons wel hier!

We hebben nog een quizvraag voor jullie:
Hoeveel liter benzine kun je in Venezuela voor een euro krijgen?
De antwoorden kunnen op de site worden gezet.. :)

Hasta la vista!

Een tocht tot boven de wolken!

Hallo allemaal!

We hebben weer 2 leuke tourtjes achter de rug en willen deze weer graag met jullie delen!
De eerste was een relaxt dag-tourtje, waar we met 3 jongens uit Peru en een gids de Gran Sabana gingen verkennen.. In een 4WD gingen we naar enkele watervallen waar we lekker konden zwemmen en van de zon konden genieten. Op weg naar deze watervallen vertelde de gids ons over de ´Slapende Indiaan´ die over de Gran Sabana waakt. Deze indiaan is zichtbaar vanuit meerdere uitzichtpunten, wanneer je goed naar de rotsen kijkt.

Maar de hoofdattractie waarvoor we hier zijn is de 6 daagse trekking naar mount Roraima, die de volgende dag op het programma stond! Die avond hadden we nog een briefing over wat ons te wachten stond de komende 6 dagen. Zo kregen we onder andere te horen dat je met een schoffel op pad moest om ´chocolate´ te maken, een ander woord voor de grote boodschap. Uiteraard zijn er tijdens de trekking nog veel grapjes over gemaakt.
Tijdens de trip was er geen mogelijkheid om iets te kopen, dus moest er voor 6 dagen eten mee, hiervoor waren er porters (mensen die spullen dragen). Het drinkwater moesten we uit riviertjes en watervallen halen, het werd dus echt survivallen! Verder hadden wij ook een eigen porter gehuurd om onze 16kg aan kleren/slaapzakken/matjes te dragen gezien we geen idee hadden wat te verwachten van deze klim en hoe zwaar het zou worden.

Om 08:00 uur moesten we ons bij het tourbureau melden. Wij, samen met nog 7 andere touristen, 3 porters en een gids waren klaar voor het avontuur. Wij bleken de enige te zijn die een porter voor persoonlijke spullen had gehuurd, wat achteraf een heel verstandige keuze was! Onze groep bestond uit 3 (zingende) Brazilianen, een koppel uit Venuzuela, een jongen uit Uruguay en een Japanner.. Een erg gezellige groep bleek al snel, waarmee we ons goed hebben vermaakt. Fiona blij dat ze niet het enige meisje was, en meteen een klik met het meisje uit Venezuela.

De eerste dag stond een redelijk gemakkelijke wandeling op het programma, 12 km met maar enkele klimmetjes. ´s Avonds bij het kamp aangekomen even met de voetjes omhoog, tenten opzetten, eten en snel genoeg in onze slaapzak voor onze welverdiende nachtrust. Op de tweede dag moesten we naar een kamp aan de voet van de berg, ook weer een tocht van 12 km.. Om daar te komen moesten we 2 snel stromende rivieren over steken, waarvan de bodem zeer glibberig was en de rotsen/stenen niet allemaal even stevig op de bodem lagen. Gelukkig was dit zonder problemen verlopen en zijn we aan het eind van de dag gewoon bij ons kamp aan gekomen.

De derde dag moesten we aan de grote klim beginnen, maar deze liep wat vertraging op doordat Bart die nacht ziek was geworden. Gelukkig na wat goede zorg van Fiona en wat medicijnen ging het weer redelijk waardoor we gewoon door konden gaan!
De klim duurde in totaal 4.5 uur met hindernissen in allerlei vormen. Het was niet meer mogelijk een stap te zetten zonder te kijken waar je je voeten neerzette. Het was erg glad allemaal, dus vaak trokken we onszelf omhoog aan de bomen die er langs het pad stonden. Ook moesten we over rotsen en stenen een waterval beklimmen waarbij enkele stenen zo los lagen dat ze omlaag rolden na het zetten van een stap. Wel gevaarlijk voor degene die achter je liep, een kwestie van afstand houden dus! En op één gedeelte moesten we onder een waterval door (hier kwamen we pas boven achter, wij dachten dat het gewoon hard regende..) Boven aangekomen konden we kiezen of we nog 1,5 uur wilden hiken naar een onbezet ¨hotel¨ (soort overdekking van steen/grot) of het kamp gewoon opzetten zonder beschutting.. We kozen voor optie 2.. Al snel nadat het kamp op gezet was begon het non-stop te regenen waardoor iedereen een beetje opgesloten zat in z´n tentje.. Omdat het zo hard en lang regende begonnen de tentjes te lekken en werd alles vochtig en koud, dit was dus even afzien! De volgende ochtend was het gelukkig weer droog en konden we naar de rand van de Roraima om van het uitzicht te genieten.. Wat super mooi was, ook omdat na enkele minuten de wolken op kwamen, maar de top was boven de wolken dus je keek uit over een ¨witte jungle¨!

Na het ontbijt hebben we ons kamp verplaatst naar een dichterbij net vrij gekomen ¨hotel¨, wat betekende dat we een wat confortabelere nacht zouden hebben! We waren er al voor gewaarschuwd, maar ´s nachts werd het echt super koud en dan is een beetje beschutting van wat rotsen wel welkom!
Nadat het nieuwe kamp weer was opgezet gingen we de top verkennen! Vanaf de grond lijkt de top vlak, maar eenmaal boven moet je flink klimmen en springen om op verschillende plekken te komen.. Verder zijn zijn er op de top vele rotsformaties waar vanalles in te zien is zoals een vliegende schildpad, olifant, indianen, gezichten etc. Je kunt hier zo creatief in zijn als je maar wilt.. ;)

De 5de dag ging een zware worden, hierin moesten we namelijk dezelfde afstand afleggen die we in dag 2 en 3 samen hadden afgelegd.. Een flinke afdaling dus, waarbij je jezelf constant tegen moet houden om niet per ongelijk van de berg te rennen.. Toch verliep dit gedeelte voor ons soepel, gezien het feit dat wij geen 15 kilo op onze rug hadden en sommige van de anderen wel...

De ochtend op dag 6 was voor de meesten een zware ochtend. Spierpijn, blessures, vermoeidheid, maagkrampen; iedereen had wel ergens last van! Na een langzame start hadden we het tempo er weer in en hebben we het laatste stuk afgelegd. Dit bijna zonder te stoppen, gezien het voor ons teveel energie kostte om steeds op de rest te wachten en daarna weer op te starten om verder te lopen. Bij de ´finish´ cola en een warme maaltijd als beloning, en tegen het eind van de middag weer terug naar Santa Elena. Hier hebben we afscheid genomen van de anderen en zijn we op tijd gaan slapen.

De planning is om morgen de nachtbus naar Ciudad Bolivar te pakken. De tickets kunnen we echter morgenvroeg pas halen gezien er schijnbaar vaak bussen kapot gaan en ze verkopen daarom pas tickets als ze zeker weten dat de bus er ´s avonds is.. Vanuit Ciudad Bolivar gaan we de Salto Angel Falls bezoeken, een 3 daagse tour. Dit schijnt weer een mooi tourtje te worden, we zullen zien!

Adios!

Slapen in de jungle!

Allereerst iedereen de beste wensen voor 2012!

De jungletour was super! Zondagochtend reisden we af naar het amazonegebied. Eerst een stukje met de auto naar de haven, vanuit de haven met een speedboot weer naar land, vanuit hier enkele uurtjes met een minibus en vervolgens werden we door middel van een gemotoriseerde kano naar de junglelodge gebracht. Deze lodge is alleen per boot bereikbaar, waardoor benadrukt werd dat we ver weg van de 'bewoonde' wereld waren. Onze gids Paulo hadden we bij het etentje op vrijdag al leren kennen en dat klikte meteen. De Duitse Tom ging ook mee op tour. En ook waren er al 2 amerikanen bij de lodge aanwezig, zij waren hier op huwelijksreis! Omdat de regen ineens met bakken uit de lucht kwam vallen hebben we eerst een paar uurtjes zitten kaarten met dit clubje. We wilden het piranha vissen niet laten schieten door de regen, dus gewoon maar het niet-overdekte bootje ingestapt en lekker in de regen het water op! Het vissen was erg leuk, Fiona ving de eerste piranha, Bart ving nummer 2 en 3 en nummer 4 was weer voor Fiona. De regen was inmiddels gestopt en om ons heen lieten zoetwaterdolfijnen zichzelf regelmatig even zien! 's avonds lekker gegeten en daarna het bootje ingestapt om kaaimannen te vangen! Met resultaat!

Op tweede kerstdag (kerst is nogal langs ons afgegaan, geen fancy dinners gehad;)) stonden er een hike en jungle overnachting op het programma. Na het ontbijt 2 uur de jungle in gegaan en tijdens deze hike heeft Paulo ons vanalles verteld over de geneeskundige werking van sommige bomen en onder andere ook hoe vroeger rubber uit bomen een goudmijntje was voor Brazilie. Na de lunch hebben we onze spullen gepakt want die nacht sliepen we midden in de jungle in een hangmat! We moesten nog 2 uurtjes varen voordat we bij onze verblijfplaats van die nacht uitkwamen. Dit was enkel een dak gemaakt van palmbladeren met een wankel tafeltje van stokken. Het plan was om zelf ons avondeten te vangen, maar het visnet bleek vol knopen en grote gaten te zitten, waardoor dit idee dus mislukte. Gelukkig had Paulo ook kip meegenomen die op de geimproviseerde bbq is beland! 's avonds toen het ging schemeren nog snel onze hangmatten opgehangen en samen wat gedronken en gekletst. Wij hebben beide het slapen in de jungle als super ervaren! Je ziet overal vuurvliegjes, je hoort 's nachts de brulapen om je heen en soms wat gekraak dat je niet helemaal thuis kunt brengen...

Op dag 3 hebben we afscheid genomen van de 2 amerikanen, zij gingen weer naar huis. Dezelfde dag kwamen er echter weer wat nieuwe toeristen aan waar we de andere dagen mee om zijn gegaan. Een turks stel, een Britse jongen en een Japanner die zo'n moeilijke naam had dat we hem maar 'Japan' noemden, waar hij gelukkig zelf wel om kon lachen. Die dag zijn we nog naar een native house geweest waar we onder andere wat plantages gezien hebben. Na dit bezoekje stond het vogelspotten en de zonsondergang op het programma. Dit keer scheen het zonnetje dus was het heerlijk op het water in het bootje, vogeltjes en zonsondergang kijken;)

De 4e dag zijn we naar een plaatsje geweest waar aangetoond werd hoe vroeger het rubber van de bomen gebruikt werd om dingen te maken zoals een portemonnee en schoenen. Daarna zijn we naar de "Queen of the jungle" geweest, een boom met een omtrek van 10 meter!

De gids vroeg ons of we nog een nacht in de jungle wilden slapen met de anderen, hier hoefden we niet eens over na te denken! Dus de 4e dag weer klaar gemaakt voor een nachtje weinig slapen! Onderweg nog even een ´winkeltje´ bezocht langs de kant van het water, waar ze toevallig ook vuurwerk verkochten. Dit met het gevolg dat we ´s nachts opnieuw de amazonerivier op zijn gegaan in het bootje om dit vuurwerk af te steken, wat vooral bijzonder was door de enorme echo van het geluid om je heen. Ook had de gids nog even 3 baby-kaaimannen gevangen op een rij. Dit door het water in te stappen en met zijn linkerhand de eerste te grijpen, vervolgens met zijn rechterhand de tweede en door twee kaaimannen in 1 hand te houden nog even een hand vrij te hebben voor de derde... Ook was er een mooie sterrenhemel zichtbaar doordat het helder was, dus weer een mooi moment!

De laatste dag gingen de anderen de hike doen die wij op dag 2 hadden gedaan. Daarom zijn we samen met Tom gaan vissen. Het was weer een warme dag dus lekker op het water zijn was niet erg! Zwemmen hebben we toch maar gelaten... ´s Middags was het tijd om afscheid te nemen van de jungle, terug naar de beschaving zoals de locals het daar zeiden! Onderweg nog even enkele typische regenbuitjes, niet normaal hoe het hier soms kan regenen. Ook nog even gestopt bij de ´Meeting of the waters´. Hier komen 2 rivieren samen, maar stromen nog enkele kilometers apart voordat ze de amazonerivier vormen. Er is verschil in kleur en temperatuur tussen beide rivieren, een apart verschijnsel.

30 December zijn we naar een soort dierentuin geweest waarbij 80% van de dieren los lopen. Verschillende dieren gespot waaronder een luiaard, krokodillen, reuze-otters en wat andere dieren. ´s Avonds nog lekker op het terrasje gezeten, gezien het nog steeds ruim 20 graden was.

Oud op nieuw hebben wij op het strand gevierd, the place to be in Manaus. Samen met 3 anderen zijn we al op tijd op pad gegaan omdat we gewaarschuwd werden voor de drukte bij bussen etc. Rond 4 uur ´s middags kwamen we aan en hebben we wat rond gekeken. Vooral veel kraampjes op de stoep voor het strand, en een grote mainstage waar later op de avond optredens kwamen. Een mooi gezicht want achter de mainstage was het water, waar zo´n 15 partyboten zich verzameld hadden met mensen die op deze boten oud op nieuw vierden. Dit ging dus gepaard met veel lichtjes, vuurwerk en muziek vanuit de boten!

Het was een gezellige avond maar door de drukte om ons heen bedachten we dat het slim was om op tijd weer terug naar het hotel te gaan. Dit was echter een hele opgave. Pas na 3 uur wachten en zoeken hadden we ons nog in een overvolle bus kunnen proppen. Maar we zijn heelhuids thuis gekomen;)

De nieuwjaarsduik hebben we op 2 januari gedaan in plaats van op de eerste.. We hadden nog een last minute tourtje geboekt en met dolfijnen gezwommen in de Rio Negro. Hier kon je de dolfijnen aanraken en voelde je ze soms onder je voeten door zwemmen. Ook bezochten we een indianendorp waar ze ons de locale dans&muziek lieten ervaren.

Op 3 januari hebben we Manaus weer verlaten en hebben we de nachtbus naar Boa Vista gepakt. Vanuit hier zijn we met een volgende bus doorgereisd naar Pakaraima, waar we de grens over moesten naar Santa Elena. Gezien de lange rij voor het Venezueliaanse grenskantoor, konden we geen stempel meer halen in verband met de sluitingstijd en moesten we in Pakaraima overnachten. De dag erna is dit wel gelukt en daarom zijn we nu in Venezuela! We zijn weer druk bezig geweest tourtjes te regelen en morgen hebben we een dagtour naar de ´Gran Sabana.´ De dag erna vertrekken we voor een 6 daagse trekking naar de Mount Roraima.

Hierover later meer! Ciao!